мно́жыцца, -жыцца; незак.

1. Колькасна павялічвацца; расці.

Дабро расло і множылася.

2. Размнажацца (уст.).

Тут жывуць і множацца розныя жучкі і кузуркі.

3. Падвяргацца множанню.

Пяць множыцца на тры.

|| зак. памно́жыцца, -жыцца (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мно́жыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. мно́жыцца мно́жацца
Прошлы час
м. мно́жыўся мно́жыліся
ж. мно́жылася
н. мно́жылася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мно́жыцца несов.

1. (увеличиваться) мно́житься; умножа́ться;

2. страд., мат. мно́житься; перемножа́ться; см. мно́жыць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; незак.

1. Колькасна павялічвацца; расці. У хаце і ў клеці, у клуні і хлявах дабра было многа, і дабро гэта расло і множылася. Колас. На шкле набухалі, множыліся дажджавыя кроплі. Навуменка.

2. Уст. Размнажацца. Розныя «божыя кароўкі», жучкі, матылькі, вусені жылі і множыліся на гэтым кавалку зямлі. Бядуля.

3. Падвяргацца множанню. Тры множыцца на два.

4. Зал. да множыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памно́жыцца гл. мно́жыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мно́житься

1. мно́жыцца, памнажа́цца, павялі́чвацца;

2. страд. мно́жыцца; см. мно́жить​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помножа́ться возвр., страд. мно́жыцца, памнажа́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́жнік, ‑а, м.

Лік, на які множыцца іншы лік. Просты множнік. Дадатковы множнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умножа́ться

1. мат. памнажа́цца;

2. (увеличиваться) мно́жыцца, памнажа́цца; см. умно́житься;

3. страд. памнажа́цца, мно́жыцца; см. умножа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Множыць ’павялічваць’, ’памнажаць адзін лік на другі’, множыцца ’размнажацца’, ’дабаўляцца’ (ТСБМ, Нас., Яруш., ТС). Прасл. mъnoziti (sę). Да многа (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)