мнагале́тнікі, ‑аў; адз. мнагалетнік, ‑у, м.

Спец. Расліны, што жывуць некалькі год. Травы-мнагалетнікі. Мнагалетнік дэкаратыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагале́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мнагале́тнік мнагале́тнікі
Р. мнагале́тніку мнагале́тнікаў
Д. мнагале́тніку мнагале́тнікам
В. мнагале́тнік мнагале́тнікі
Т. мнагале́тнікам мнагале́тнікамі
М. мнагале́тніку мнагале́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)