минда́ль бот. мінда́ль, род. (о растении) мінда́ля и (о плоде и семенах) мінда́лю м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мінда́ль м.
1. (род. мінда́ля) (дерево) минда́ль;
2. (род. мінда́лю) (о древесине, плодах и собир.) минда́ль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мінда́ль 1 ’расліна і плады Amigdalus’ (ТСБМ). З рус. миндаль (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з польск. migdał з другаснай назалізацыяй пад уплывам м‑ (Фасмер, 2, 623). З рус. мовы і мінда́ліна ’залоза ў глотцы’, ’жаўлак у горнай пародзе’ (ТСБМ, БелСЭ, 7).
Мінда́ль 2 ’медаль’ (Шат.). З меда́ль (гл.); ‑н‑ пад уплывам другаснай назалізацыі з пачатковага м‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)