мига́лка разг., в разн. знач. міга́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міга́лка ж.

1. разг. копти́лка; мига́лка;

2. (фонарь) мига́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міга́лка ’газоўка’, ’ліхтар, які ўспышкамі падае сігналы транспарту’ (ТСБМ). З рус. мигалка ’тс’. Мігальны — калька з рус. мигательный (Крукоўскі, Уплыў, 118).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)