мешчара́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мешчара́чка |
мешчара́чкі |
| Р. |
мешчара́чкі |
мешчара́чак |
| Д. |
мешчара́чцы |
мешчара́чкам |
| В. |
мешчара́чку |
мешчара́чак |
| Т. |
мешчара́чкай
мешчара́чкаю |
мешчара́чкамі |
| М. |
мешчара́чцы |
мешчара́чках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мешчара́чка,
гл. мешчаракі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мещеря́чка мешчара́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мешчаракі́, ‑оў; адз. мешчарак, ‑а, м.; мешчарачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. мешчарачкі, ‑чак; ж.
Устарэлая назва татараў-мішароў, якія жывуць у Башкірскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)