мешчані́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мешчані́н |
мяшча́не |
| Р. |
мешчані́на |
мяшча́н |
| Д. |
мешчані́ну |
мяшча́нам |
| В. |
мешчані́на |
мяшча́н |
| Т. |
мешчані́нам |
мяшча́намі |
| М. |
мешчані́не |
мяшча́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мешчані́н, -а, мн. мяшча́не і (зліч. 2, 3, 4) мешчані́ны, мяшча́н, м.
1. У царскай Расіі: асоба, якая належала да гарадскога рамесна-гандлёвага саслоўя.
2. перан. Чалавек з дробнаўласніцкімі інтарэсамі, вузкім кругаглядам.
|| ж. мяшча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. мяшча́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мешчані́н м., прям., перен. мещани́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мешчані́н, ‑а; мн. мяшчане, мяшчан; м.
1. Асоба, якая належала да мяшчанскага саслоўя. Па суседству з тым сталом, за які селі Стась і Андрэй, прымасціліся два чалавекі, з выгляду мешчанін і селянін. Колас.
2. перан. Чалавек з дробнаўласніцкімі інтарэсамі, вузкім кругаглядам; абывацель. Алеся пакахала нявартага яе чалавека, мешчаніна. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мешчані́н, мяшча́нка, мяшча́не ’карэнны жыхар мястэчка, местачковец’, ’прадстаўнік мяшчанскага саслоўя’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Янк. 2, Сцяц.), смал. ’анучнік’, ст.-бел. мещанинъ, мещанка, предмещанинъ (XV ст.). Са ст.-польск. mieszczanin, mieszczanek ’гараджанін’ (Булыка, Лекс. запазыч., 202; Кохман, 86). Значэнне ’абывацель’ бел. лексема атрымала ў савецкі перыяд з рус. мещанин ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 151), якое прыйшло ў рус. мову ў XVIII ст. (Фасмер, 2, 616) з бел. (Козыраў, Бел.-рус. ізал., 59). На Палессі ў значэнні ’абывацель’ ужываецца мешчанчу́к (ТС; драг., КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мещани́н прям., перен. мешчані́н, -на м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мяшча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да мешчанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бю́ргер, ‑а, м.
1. Уст. Гарадскі жыхар; гараджанін (у Германіі і некаторых іншых краінах).
2. перан. Абывацель, мешчанін.
[Ням. Bürger.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)