ме́чаны, -ая, -ае.

Які мае на сабе нейкую метку, знак.

Мечаныя гусі.

Мечаная бялізна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́чаны ме́чаная ме́чанае ме́чаныя
Р. ме́чанага ме́чанай
ме́чанае		 ме́чанага ме́чаных
Д. ме́чанаму ме́чанай ме́чанаму ме́чаным
В. ме́чаны (неадуш.)
ме́чанага (адуш.)		 ме́чаную ме́чанае ме́чаныя (неадуш.)
ме́чаных (адуш.)
Т. ме́чаным ме́чанай
ме́чанаю		 ме́чаным ме́чанымі
М. ме́чаным ме́чанай ме́чаным ме́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́чаны ме́чаная ме́чанае ме́чаныя
Р. ме́чанага ме́чанай
ме́чанае		 ме́чанага ме́чаных
Д. ме́чанаму ме́чанай ме́чанаму ме́чаным
В. ме́чаны (неадуш.)
ме́чанага (адуш.)		 ме́чаную ме́чанае ме́чаныя (неадуш.)
ме́чаных (адуш.)
Т. ме́чаным ме́чанай
ме́чанаю		 ме́чаным ме́чанымі
М. ме́чаным ме́чанай ме́чаным ме́чаных

Кароткая форма: ме́чана.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́чаны

1. прич. поме́ченный, ме́ченный; см. ме́ціць II;

2. прил. ме́ченый;

~ныя а́тамы — ме́ченые а́томы;

3. прил. (об игральных картах) краплёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́чаны, ‑ая, ‑ае.

Які мае на сабе нейкую метку, знак (для адрознення ад іншых такіх жа прадметаў). Добрае паўночы праходзіў хлапец па лузе і нідзе не знайшоў свае мечанае кабылы. Кулакоўскі. Цяпер разблытаў я крыху Старога добрыя намеры, Чаму клаў бацька пад страху Кавалкі мечанай паперы. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́ціць¹, ме́чу, ме́ціш, ме́ціць; ме́чаны; незак., каго-што.

Ставіць на кім-, чым-н. адметны знак, метку.

|| зак. наме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны і паме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны.

|| наз. ме́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; незак., што.

1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага.

К. шарыкі з гліны.

2. Сціскаць у камяк, мяць (пра кулак).

К. кулакі.

|| зак. пакамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны і скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́ченный прич. ме́чаны, зна́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́ченый прил. ме́чаны, зна́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краплёный прил., карт. зна́чаны, ме́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)