метранпа́ж, ‑а, м.

Работнік друкарні, які вярстае набор. Метранпаж «Звязды» прынёс гранкі. Мехаў.

[Фр. metteur on pages — складальнік старонак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заіка́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць заікастага. Неўзабаве [Адамчык] і сам, нягледзячы на сваю заікастасць, паспрабаваў там-сям выступаць з прамовамі. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапяля́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць шапялявага; шапялявае вымаўленне. Гэты лёгкі польскі акцэнт, гэтую ледзь прыкметную шапялявасць Шурка недзе чуў. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’язны́, ‑ая, ‑ое.

Звязаны з ад’ездам. Старшыня Мінскага ваенсавета Станіслаў Берсан усё часцей і часцей падпісваў ад’язныя дакументы таварышам. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распатла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Раскудлаціць, растрапаць (пра валасы). І валасы навошта распатлаў? Блазенства, піжонства звычайнае. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрары́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрарыста, уласцівы яму. Тэрарысцкая група. □ Зінаіда Жучэнка — надзвычай давераная фігура ў тэрарысцкім асяроддзі. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́звенік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе язвавай хваробай. Бледны, з тыповым для язвеніка шараватым адценнем, твар палкоўніка злёгку паружавеў. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліятэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бібліятэкі; належыць бібліятэцы. Бібліятэчны каталог. □ [Андрэй Барысавіч:] — [Маці] нават на фронце кніжніцай была. Пра бібліятэчную работу марыла. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліўрэ́я, ‑і, ж.

Форменная, звычайна расшытая галунамі адзежа для швейцараў, лакеяў, фурманаў. [Лакей] сядзеў цяпер не ў ліўрэі, а ў звычайным пінжаку. Мехаў.

[Фр. livrée.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свабадне́ць, ‑ее, безас. незак.

Рабіцца больш свабодным, прасторным. Калі гару з расадай выцягваюць з доміка ў двор, у пакойчыках неяк незвычайна свабаднее. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)