меты́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
меты́сны |
меты́сная |
меты́снае |
меты́сныя |
| Р. |
меты́снага |
меты́снай
меты́снае |
меты́снага |
меты́сных |
| Д. |
меты́снаму |
меты́снай |
меты́снаму |
меты́сным |
| В. |
меты́сны (неадуш.)
меты́снага (адуш.) |
меты́сную |
меты́снае |
меты́сныя (неадуш.)
меты́сных (адуш.) |
| Т. |
меты́сным |
меты́снай
меты́снаю |
меты́сным |
меты́снымі |
| М. |
меты́сным |
меты́снай |
меты́сным |
меты́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
меты́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да метыса (у 1 знач.). Метысная парода авечак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меты́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
Нашчадак ад шлюбу людзей розных рас¹.
|| ж. меты́ска, -і, ДМ -ты́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. меты́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)