меты́лавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
меты́лавы |
меты́лавая |
меты́лавае |
меты́лавыя |
| Р. |
меты́лавага |
меты́лавай
меты́лавае |
меты́лавага |
меты́лавых |
| Д. |
меты́лаваму |
меты́лавай |
меты́лаваму |
меты́лавым |
| В. |
меты́лавы (неадуш.)
меты́лавага (адуш.) |
меты́лавую |
меты́лавае |
меты́лавыя (неадуш.)
меты́лавых (адуш.) |
| Т. |
меты́лавым |
меты́лавай
меты́лаваю |
меты́лавым |
меты́лавымі |
| М. |
меты́лавым |
меты́лавай |
меты́лавым |
меты́лавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
меты́лавы хим. мети́ловый;
○ м. спірт — мети́ловый спирт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
меты́лавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да метылу; у састаў якога ўваходзіць метыл. Метылавы спірт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меты́л, -у, м.
Вугляродная група, якая ўваходзіць у склад многіх арганічных злучэнняў.
|| прым. меты́лавы, -ая, -ае.
М. спірт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мети́ловый хим. меты́лавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спірт, -у, М -рце, мн. спірты́, -о́ў, м.
1. адз. Гаручая, з высокім працэнтам алкаголю вадкасць, якая атрымліваецца перагонкай некаторых прадуктаў, што змяшчаюць у сабе цукар і крухмал.
Вінны с.
2. Арганічнае злучэнне, вуглевадарод, у якім атам вадароду замешчаны водным астаткам (спец.).
Метылавы с.
Драўняны с.
|| прым. спіртавы́, -а́я, -о́е і спіртны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Спіртавыя лакі.
Спіртавое браджэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спірт (род. спі́рту) м. спирт;
○ нашаты́рны с. — нашаты́рный спирт;
драўня́ны с. — древе́сный спирт;
ві́нны с. — ви́нный спирт;
меты́лавы с. — мети́ловый спирт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спірт, ‑у, М ‑рце; мн. спірты, ‑оў; м.
1. толькі адз. Гаручая, з высокім працэнтам алкаголю вадкасць, якая атрымліваецца перагонкай некаторых прадуктаў, што змяшчаюць у сабе крухмал і цукар. Бацюня расклаў інструмент, выцер спіртам рукі і пінцэт і агледзеў рану. Мележ. // Адзін з відаў такой вадкасці, які ўжываецца як алкагольны напітак. У часе вячэры любіў [Гендарсан] прапусціць кілішак спірту, заесці смачнай кілбасой, паслухаць грамафон. Чарнышэвіч.
2. Арганічнае злучэнне, вуглевадарод, у якім атам вадароду замешчаны водным астаткам. Метылавы спірт. Этылавы спірт. // Лятучае рэчыва, якое ўжываецца ў медыцыне і тэхніцы. Камфорны спірт. Борны спірт.
•••
Вінны спірт — бясколерная вадкасць, якая атрымліваецца пры браджэнні вугляводаў; этылавы спірт.
Дэнатурацыя спірту гл. дэнатурацыя.
Мурашыны спірт — сумесь вады, мурашынай кіслаты і спірту (выкарыстоўваецца ў медыцыне).
Нашатырны спірт — водны раствор аміяку, празрыстая, бясколерная вадкасць з вострым пахам (выкарыстоўваецца ў медыцыне).
Саліцылавы спірт — спіртавы раствор саліцылавай кіслаты, які выкарыстоўваецца як антысептычны сродак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)