мета́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мета́навы |
мета́навая |
мета́навае |
мета́навыя |
| Р. |
мета́навага |
мета́навай
мета́навае |
мета́навага |
мета́навых |
| Д. |
мета́наваму |
мета́навай |
мета́наваму |
мета́навым |
| В. |
мета́навы (неадуш.)
мета́навага (адуш.) |
мета́навую |
мета́навае |
мета́навыя (неадуш.)
мета́навых (адуш.) |
| Т. |
мета́навым |
мета́навай
мета́наваю |
мета́навым |
мета́навымі |
| М. |
мета́навым |
мета́навай |
мета́навым |
мета́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мета́навы хим. мета́новый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мета́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да метану.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мета́н, -у, м.
Прыродны газ без колеру і паху, які выкарыстоўваецца ў якасці паліва.
|| прым. мета́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мета́новый хим. мета́навы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)