ме́сніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́сніцкі ме́сніцкая ме́сніцкае ме́сніцкія
Р. ме́сніцкага ме́сніцкай
ме́сніцкае		 ме́сніцкага ме́сніцкіх
Д. ме́сніцкаму ме́сніцкай ме́сніцкаму ме́сніцкім
В. ме́сніцкі (неадуш.)
ме́сніцкага (адуш.)		 ме́сніцкую ме́сніцкае ме́сніцкія (неадуш.)
ме́сніцкіх (адуш.)
Т. ме́сніцкім ме́сніцкай
ме́сніцкаю		 ме́сніцкім ме́сніцкімі
М. ме́сніцкім ме́сніцкай ме́сніцкім ме́сніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́сніцкі ист., перен. ме́стнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да месніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́сніцтва, -а, н.

1. У сярэдневяковай Русі: парадак размеркавання дзяржаўных пасад у залежнасці ад знатнасці роду і ступені важнасці пасад продкаў.

2. Абарона толькі сваіх інтарэсаў на шкоду агульнай справе.

Праяўляць м.

|| прым. ме́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́стнический ме́сніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)