мерэ́нга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мерэ́нга мерэ́нгі
Р. мерэ́нгі мерэ́нгаў
Д. мерэ́нзе мерэ́нгам
В. мерэ́нгу мерэ́нгі
Т. мерэ́нгай
мерэ́нгаю		 мерэ́нгамі
М. мерэ́нзе мерэ́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мерэ́нга ж., кул. мере́нга

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мерэ́нга, ‑і, ДМ ‑нзе, ж.

Пірожнае з запечаных узбітых яечных бялкоў і смятанкі з цукрам.

[Фр. meringue.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мере́нга кул. мерэ́нга, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)