мерыно́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Парода танкарунных авечак.

|| прым. мерыно́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мерыно́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мерыно́с мерыно́сы
Р. мерыно́са мерыно́саў
Д. мерыно́су мерыно́сам
В. мерыно́са мерыно́саў
Т. мерыно́сам мерыно́самі
М. мерыно́се мерыно́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мерыно́с м.

1. (род. мерыно́са) (о породе овец) мерино́с;

2. (род. мерыно́су) (о шерсти) мерино́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мерыно́с, ‑а, м.

Парода танкарунных авечак, а таксама авечка гэтай пароды.

[Ісп. merinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерино́с

1. (об овце) мерыно́с, -са м.;

2. (о ткани, шерсти) мерыно́с, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сібі́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Сібіры, уласцівы Сібіры; які жыве ў Сібіры. Сібірскія маразы. □ Пышна закусцілася на сібірскіх аблогах цёмна-зялёным дываном пшаніца. Пальчэўскі.

2. У складзе некаторых заалагічных і батанічных назваў. Сібірская яблыня. Сібірскі кедр. Сібірскі мерынос. Сібірскі кот.

•••

Сібірская язва гл. язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)