ме́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́раны ме́раная ме́ранае ме́раныя
Р. ме́ранага ме́ранай
ме́ранае		 ме́ранага ме́раных
Д. ме́ранаму ме́ранай ме́ранаму ме́раным
В. ме́раны (неадуш.)
ме́ранага (адуш.)		 ме́раную ме́ранае ме́раныя (неадуш.)
ме́раных (адуш.)
Т. ме́раным ме́ранай
ме́ранаю		 ме́раным ме́ранымі
М. ме́раным ме́ранай ме́раным ме́раных

Кароткая форма: ме́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́раны

1. прич. ме́ренный;

2. прил. ме́реный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад мераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́ренный прич. ме́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́реный прил. ме́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)