меншаві́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. меншаві́чка меншаві́чкі
Р. меншаві́чкі меншаві́чак
Д. меншаві́чцы меншаві́чкам
В. меншаві́чку меншаві́чак
Т. меншаві́чкай
меншаві́чкаю		 меншаві́чкамі
М. меншаві́чцы меншаві́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

меншаві́чка ж. меньшеви́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меншаві́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да меншавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меншаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Член меншавіцкай партыі, паслядоўнік меншавізму.

|| ж. меншаві́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

|| прым. меншаві́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меньшеви́чка меншаві́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)