меншаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Член меншавіцкай партыі, паслядоўнік меншавізму.

|| ж. меншаві́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

|| прым. меншаві́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меншаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. меншаві́к меншавікі́
Р. меншавіка́ меншавіко́ў
Д. меншавіку́ меншавіка́м
В. меншавіка́ меншавіко́ў
Т. меншавіко́м меншавіка́мі
М. меншавіку́ меншавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

меншаві́к, -ка́ м. меньшеви́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меншаві́к, ‑а, м.

Паслядоўнік меншавізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меньшеви́к меншаві́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меншаві́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да меншавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)