мензу́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мензу́ла мензу́лы
Р. мензу́лы мензу́л
Д. мензу́ле мензу́лам
В. мензу́лу мензу́лы
Т. мензу́лай
мензу́лаю		 мензу́ламі
М. мензу́ле мензу́лах

Іншыя варыянты: ме́нзула.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́нзула

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ме́нзула ме́нзулы
Р. ме́нзулы ме́нзул
Д. ме́нзуле ме́нзулам
В. ме́нзулу ме́нзулы
Т. ме́нзулай
ме́нзулаю		 ме́нзуламі
М. ме́нзуле ме́нзулах

Іншыя варыянты: мензу́ла.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́нзула ж., геод. ме́нзула

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́нзула ме́нзула, -лы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мензу́ла, ‑ы, ж.

Спец. Інструмент, пры дапамозе якога робяцца тапаграфічныя здымкі.

[Ад лац. mensula — столік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)