медыцы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. медыцы́на
Р. медыцы́ны
Д. медыцы́не
В. медыцы́ну
Т. медыцы́най
медыцы́наю
М. медыцы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

медыцы́на ж. медици́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

медыцы́на, ‑ы, ж.

1. Сукупнасць навук аб хваробах, іх лячэнні і прафілактыцы. Касмічная медыцына. □ [Падацюк:] — Вера была санітаркай у партызанах, медсястрой, бачыла работу ўрачоў, палюбіла медыцыну. Дуброўскі.

2. Разм. Пра медыцынскага работніка, урача. [Косця] з дакорам кідаў .. [Надзі]: — Эх ты, медыцына! Лынькоў.

[Лац. medicina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Медыцы́на ’сукупнасць навук аб хваробах, іх лячэнні і прафілактыцы’ (ТСБМ), ст.-бел. медыцына ’тс’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. medycyna ’тс’, якое з лац. medicīna (ars) ’лячэбная навука’ (Булыка, Лекс. запазыч., 129; Кохман, 85), насуперак Крукоўскаму (Уплыў, 89), які бел. лексему выводзіць з рус. медицина.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

медици́на медыцы́на, -ны ж.;

суде́бная медици́на судо́вая медыцы́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяссі́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае фізічных сіл, слабы.

Б. хворы.

2. Няздольны што-н. зрабіць; бездапаможны.

Медыцына тут бяссільная дапамагчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суде́бный судо́вы;

суде́бная медици́на судо́вая медыцы́на;

суде́бный пригово́р судо́вы прысу́д;

суде́бный исполни́тель судо́вы выкана́ўца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страхавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да страхавання жыцця, маёмасці і пад. Страхавыя аперацыі. Страхавы збор.

2. Звязаны з сацыяльным страхаваннем, які займаецца сацыяльным страхаваннем. Страхавы дэлегат. Страхавая медыцына. Страхавы ўрач.

3. Які прызначаны, служыць для забеспячэння каго‑, чаго‑н. у выпадку непрадбачаных няшчасных выпадкаў і стыхійных бедстваў. Страхавы насенны фонд. Страхавыя запасы кармоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксперимента́льный в разн. знач. эксперымента́льны;

эксперимента́льные мастерски́е эксперымента́льныя майстэ́рні;

эксперимента́льный ме́тод эксперымента́льны ме́тад;

эксперимента́льная медици́на эксперымента́льная медыцы́на;

эксперимента́льный образе́ц эксперымента́льны ўзор;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

судо́вы суде́бный;

с. разбо́р — суде́бное разбира́тельство;

~вая медыцы́на — суде́бная медици́на;

с. прыгаво́р — суде́бный пригово́р;

с. выкана́ўца — суде́бный исполни́тель;

○ судо́вы лад — юр. судоустро́йство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)