мегрэ́лы, -лаў мегре́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мегрэ́лы, ‑аў; адз. мегрэл, ‑а, м.; мегрэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. мегрэлкі, ‑лак; ж.

Грузіны Заходняй Грузіі, якія складаюць асобную этнаграфічную групу; мінгрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегрэ́л,

гл. мегрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегрэ́лка,

гл. мегрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегрэ́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мегрэ́л мегрэ́лы
Р. мегрэ́ла мегрэ́лаў
Д. мегрэ́лу мегрэ́лам
В. мегрэ́ла мегрэ́лаў
Т. мегрэ́лам мегрэ́ламі
М. мегрэ́ле мегрэ́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мінгрэ́лы, ‑аў; адз. мінгрэл, ‑а, м.; мінгрэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. мінгрэлкі, ‑лак; ж.

Тое, што і мегрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінгрэ́льцы, ‑аў; адз. мінгрэлец, ‑льца, м.; мінгрэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. мінгрэлкі, ‑лак; ж.

Тое, што і мегрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)