маўча́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маўча́льніца маўча́льніцы
Р. маўча́льніцы маўча́льніц
Д. маўча́льніцы маўча́льніцам
В. маўча́льніцу маўча́льніц
Т. маўча́льніцай
маўча́льніцаю		 маўча́льніцамі
М. маўча́льніцы маўча́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маўча́льніца ж., разг. молча́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маўча́льніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да маўчальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маўча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Манах, які даў зарок маўчання.

2. Пра маўклівага чалавека, а таксама пра чалавека, які з меркаванняў асцярогі не выказвае сваёй думкі, адмоўчваецца.

|| ж. маўча́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

молча́льница маўча́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)