мацыё́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мацыё́ла
Р. мацыё́лы
Д. мацыё́ле
В. мацыё́лу
Т. мацыё́лай
мацыё́лаю
М. мацыё́ле

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мацыёла, ‑ы, ж.

Тое, што і ляўконія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мацыёла, маціёла ’ляўконія сівая, Matthiola incana L.’ (Кіс., Інстр. II). З лац. назвы гэтай расліны. Спалучэнне літар ‑th‑ магло чытацца, як у англ. мове, якое пры перадачы на рус. мову перадавалася праз -[с]- і ў спалучэнні з папярэднім [т] стала пісацца як ‑ц‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

левкой м. ляўко́нія, -ніі ж., мацыёла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляўко́нія, ‑і, ж.

Аднагадовая або двухгадовая травяністая дэкаратыўная расліна сямейства крыжакветных з пахучымі кветкамі рознай афарбоўкі, сабранымі ў гронкі; мацыёла.

[Грэч. leukos — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маттио́ла бот. мацыёла, -лы ж.; маце́йка, -кі ж., разг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляўконія ’мацыёла, Matthiola R. Br.’ (ТСБМ, Кіс.). З польск. lewkonia (як piwonia) з lewkoja ’тс’ (Брукнер, 678; Слаўскі, 4, 189–190). Да ляўкой (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)