махі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
махі́ст |
махі́сты |
| Р. |
махі́ста |
махі́стаў |
| Д. |
махі́сту |
махі́стам |
| В. |
махі́ста |
махі́стаў |
| Т. |
махі́стам |
махі́стамі |
| М. |
махі́сце |
махі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
махі́ст м., филос. махи́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
махі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Паслядоўнік махізму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
махи́ст филос. махі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)