ма́хір
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ма́хір |
ма́хіры |
| Р. |
ма́хіра |
ма́хіраў |
| Д. |
ма́хіру |
ма́хірам |
| В. |
ма́хіра |
ма́хіраў |
| Т. |
ма́хірам |
ма́хірамі |
| М. |
ма́хіру |
ма́хірах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ма́хар, ма́хер, ма́хір, ма́хер у выразе шахер‑махер ’хлус, ашуканец’ (Шат., Касп., Нас.) запазычана з ідыш macher, якое з новав.-ням. Macher ’камбінатар, дзялец’ (Вінэр, ЖСт, 1895, 1, 64; Карскі, О языке, 173). Сюды ж ма́хірыць ’хлусіць, маніць’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)