махра́чык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
махра́чык |
махра́чыкі |
| Р. |
махра́чыка |
махра́чыкаў |
| Д. |
махра́чыку |
махра́чыкам |
| В. |
махра́чык |
махра́чыкі |
| Т. |
махра́чыкам |
махра́чыкамі |
| М. |
махра́чыку |
махра́чыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Махра́чык ’расліна’ (Бяльк.), махрэ ’гваздзіка-травянка, Dianthus deltoides L.’ (мін., Кіс.; Шат.). Да махры́ (гл.). Параўн. таксама махровы ’з вялікай колькасцю пялёсткаў’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)