махо́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
махо́тка |
махо́ткі |
| Р. |
махо́ткі |
махо́так |
| Д. |
махо́тцы |
махо́ткам |
| В. |
махо́тку |
махо́ткі |
| Т. |
махо́ткай
махо́ткаю |
махо́ткамі |
| М. |
махо́тцы |
махо́тках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
махо́тка обл. збано́к, -нка́ м., сло́ік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Махотка ’маленькі гаршчочак’, ’макацёр’, ’збанок’, (Бяльк., Мат. Гом., Растарг., Мат. Маг., Ян.; маст., Сцяшк. Сл.; усх.-маг., КЭС), укр. ма́хітка; паўд.-рус. махотка ’маленькі гаршчок’. Экспрэсіўнае ўтварэнне ад маханькі, махоткі < малы́ (гл.). Гэтаксама Трубачоў (Ремесл. терм., 260).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)