маха́льны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
маха́льны |
маха́льныя |
| Р. |
маха́льнага |
маха́льных |
| Д. |
маха́льнаму |
маха́льным |
| В. |
маха́льнага |
маха́льных |
| Т. |
маха́льным |
маха́льнымі |
| М. |
маха́льным |
маха́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
маха́льны сущ., спорт., воен. маха́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маха́льны, ‑ага, м.
Тое, што і махальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маха́льны ’тс’, паводле Крукоўскага (Уплыў, 118) — з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маха́льный сущ., спорт., воен. маха́льны, -нага м., маха́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)