Матора ’барышнік, які перапрадае коней’ (Растарг.). Рус. мото́р ’спрытны, кемлівы чалавек’, валаг., ніжагар. мото́ра ’мот, марнатравец’, уладз. ’легкадумны, балбатун’. Да маторны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́кат, -у, М -каце, м.

Аднастайны раскацісты гук.

Р. матора.

Р. марскіх хваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мато́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мато́р мато́ры
Р. мато́ра мато́раў
Д. мато́ру мато́рам
В. мато́р мато́ры
Т. мато́рам мато́рамі
М. мато́ры мато́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вінтамато́рны, -ая, -ае.

Пра лятальны апарат, які рухаецца пры дапамозе матора і вінта (прапелера).

В. самалёт.

Вінтаматорная авіяцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стро́кат, -у, М -каце, м.

Рэзкія кароткія і частыя, падобныя на трэск гукі.

С. конікаў у траве.

С. матора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́зель-мато́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ды́зель-мато́р ды́зель-мато́ры
Р. ды́зель-мато́ра ды́зель-мато́раў
Д. ды́зель-мато́ру ды́зель-мато́рам
В. ды́зель-мато́р ды́зель-мато́ры
Т. ды́зель-мато́рам ды́зель-мато́рамі
М. ды́зель-мато́ры ды́зель-мато́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; -э́ты; зак., што.

Нагрэць вельмі моцна.

П. паяльнік.

|| незак. пераграва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пераграва́нне, -я, н. і перагрэ́ў, -рэ́ву, м.

П. металу.

П. матора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безмато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які працуе без матора. Безматорны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкаві́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і легкавушка. Пачуўся рокат матора з большым. Ішоў легкавік. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабо́рка ж. (действие) перебо́рка;

п. бу́льбы — перебо́рка карто́шки;

п. мато́ра — перебо́рка мото́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)