ма́тачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ма́тачны ма́тачная ма́тачнае ма́тачныя
Р. ма́тачнага ма́тачнай
ма́тачнае		 ма́тачнага ма́тачных
Д. ма́тачнаму ма́тачнай ма́тачнаму ма́тачным
В. ма́тачны (неадуш.)
ма́тачнага (адуш.)		 ма́тачную ма́тачнае ма́тачныя (неадуш.)
ма́тачных (адуш.)
Т. ма́тачным ма́тачнай
ма́тачнаю		 ма́тачным ма́тачнымі
М. ма́тачным ма́тачнай ма́тачным ма́тачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́тачны в разн. знач. ма́точный;

м. рой — ма́точный рой;

~нае пагало́ўе — ма́точное поголо́вье;

м. зонд — мед. ма́точный зонд;

м. раство́р — мин. ма́точный раство́р;

~ная паро́да — геол. ма́точная поро́да;

м. куст — бот., сад. ма́точный куст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да маткі (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Тое, што і маці.

2. Самка жывёл і насякомых, якая выводзіць патомства.

3. Унутраны палавы орган жанчын і самак жывародзячых жывёл, у якім развіваецца зародак.

4. (звычайна ў прыдатку). Аб тым, што з’яўляецца самым родным і блізкім.

Зямля-м.

|| прым. ма́тачны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́точный в разн. знач. ма́тачны;

ма́точный куст бот., сад. ма́тачны куст;

ма́точный рой с.-х. ма́тачны рой;

ма́точный раство́р мин. ма́тачны раство́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

менструа́цыя, -і, мн. -і, -ый, ж.

Штомесячны матачны крывацёк у жанчыны, якая дасягнула палавой спеласці.

|| прым. менструа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менструа́цыя, ‑і, ж.

Штомесячны матачны крывацёк у жанчыны, якая дасягнула палавой спеласці.

[Ад лац. menstruus — месячны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Менструа́цыя ’штомесячны матачны крывацёк у жанчыны, якая дасягнула палавой спеласці’ (ТСБМ). З новалац. menstruatio ’тс’, якое з лац. menstruus ’месячны’ (SWO, 466), праз рус. (Крукоўскі, Уплыў, 88) або праз польск. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)