мастыхі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мастыхі́н мастыхі́ны
Р. мастыхі́на мастыхі́наў
Д. мастыхі́ну мастыхі́нам
В. мастыхі́н мастыхі́ны
Т. мастыхі́нам мастыхі́намі
М. мастыхі́не мастыхі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мастыхі́н м., жив. мастихи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мастыхі́н, ‑а, м.

Вузкая лапатачка або нож для расцірання фарбы, згладжвання мазкоў фарбы і пад. у алейным жывапісе.

[Іт. mestichino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мастихи́н жив. мастыхі́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)