масо́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. масо́нства
Р. масо́нства
Д. масо́нству
В. масо́нства
Т. масо́нствам
М. масо́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

масо́нства, -а, н.

Рэлігійна-філасофская плынь з містычнымі абрадамі, якая злучае задачы духоўнага самаўдасканалення і працу на карысць грамадства.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

М. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масо́нства ср. масо́нство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масо́нства, ‑а, н.

Рэлігійна-філасофскі рух 18–19 стст. у Еўропе, у якім ідэі буржуазнага антыклерыкалізму спалучаліся з элементамі рэлігійнага містыцызму; франкмасонства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масо́н, -а, мн. -ы, -наў, м.

Паслядоўнік масонства, член масонскай ложы.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масо́нство масо́нства, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франкмасо́нства, ‑а, н.

Тое, што і масонства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масо́н, ‑а, м.

Член масонскай секты, паслядоўнік масонства.

[Фр. macon — муляр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да масона, масонства. Масонскія ложы. Масонскі ордэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)