марэо́граф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
марэо́граф |
марэо́графы |
| Р. |
марэо́графа |
марэо́графаў |
| Д. |
марэо́графу |
марэо́графам |
| В. |
марэо́граф |
марэо́графы |
| Т. |
марэо́графам |
марэо́графамі |
| М. |
марэо́графе |
марэо́графах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
марэо́граф м., спец. марео́граф
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
марэо́граф, ‑а, м.
Спец. Прылада для вымярэння і аўтаматычнага запісу змянення ўзроўню вады ў адкрытым моры і на берагавых станцыях.
[Ад лац. mare — мора і грэч. graphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марео́граф мор. марэо́граф, -фа м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)