мары́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мары́льшчыца |
мары́льшчыцы |
| Р. |
мары́льшчыцы |
мары́льшчыц |
| Д. |
мары́льшчыцы |
мары́льшчыцам |
| В. |
мары́льшчыцу |
мары́льшчыц |
| Т. |
мары́льшчыцай
мары́льшчыцаю |
мары́льшчыцамі |
| М. |
мары́льшчыцы |
мары́льшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мары́льшчыца ж., спец. мори́льщица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мары́льшчыца, ‑ы, ж.
Жан. да марыльшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мори́льщица мары́льшчыца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)