мары́льня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мары́льня мары́льні
Р. мары́льні мары́льняў
Д. мары́льні мары́льням
В. мары́льню мары́льні
Т. мары́льняй
мары́льняю		 мары́льнямі
М. мары́льні мары́льнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мары́льня ж. мори́льня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мары́льня, ‑і, ж.

Тое, што і марылка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мори́льня разг. мары́льня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мары́лка ’прыстасаванне, пры дапамозе якога мораць насякомых’, ’пратрава’, марыльня ’тс’ (ТСБМ). З рус. мори́лка ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)