ма́ршал

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ма́ршал ма́ршалы
Р. ма́ршала ма́ршалаў
Д. ма́ршалу ма́ршалам
В. ма́ршала ма́ршалаў
Т. ма́ршалам ма́ршаламі
М. ма́ршале ма́ршалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ві́цэ-ма́ршал

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́цэ-ма́ршал ві́цэ-ма́ршалы
Р. ві́цэ-ма́ршала ві́цэ-ма́ршалаў
Д. ві́цэ-ма́ршалу ві́цэ-ма́ршалам
В. ві́цэ-ма́ршала ві́цэ-ма́ршалаў
Т. ві́цэ-ма́ршалам ві́цэ-ма́ршаламі
М. ві́цэ-ма́ршале ві́цэ-ма́ршалах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́ршальства, ‑а, н.

Званне, чын маршала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ршальскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маршала, належыць яму. Маршальскае званне. Маршальская зорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)