маро́знік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маро́знік
Р. маро́зніку
Д. маро́зніку
В. маро́знік
Т. маро́знікам
М. маро́зніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маро́знік, -ку м., бот. моро́зник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маро́знік, ‑у, м.

Расліна сямейства казяльцовых, якая цвіце ранняй вясной.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Марознік ’чэмер, Helleborus L.’ (ТСБМ). З рус. морозник ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

моро́зник бот. маро́знік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пітні́к, пятніца ’той, хто п’е’ (Юрч. СНЛ), рэгіянальнае ўтварэнне ад піць (гл.), марознік лсатнік ’жнец© летнік ’лётчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)