марлі́нь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
марлі́нь |
марлі́ні |
| Р. |
марлі́ня |
марлі́няў |
| Д. |
марлі́ню |
марлі́ням |
| В. |
марлі́нь |
марлі́ні |
| Т. |
марлі́нем |
марлі́нямі |
| М. |
марлі́ні |
марлі́нях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
марлі́нь м., мор. марли́нь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
марли́нь мор. марлі́нь, -ня м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)