Ма́рк

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Ма́рк Ма́ркі
Р. Ма́рка Ма́ркаў
Д. Ма́рку Ма́ркам
В. Ма́рка Ма́ркаў
Т. Ма́ркам Ма́ркамі
М. Ма́рку Ма́рках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марк-тве́наўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. марк-тве́наўскі марк-тве́наўская марк-тве́наўскае марк-тве́наўскія
Р. марк-тве́наўскага марк-тве́наўскай
марк-тве́наўскае		 марк-тве́наўскага марк-тве́наўскіх
Д. марк-тве́наўскаму марк-тве́наўскай марк-тве́наўскаму марк-тве́наўскім
В. марк-тве́наўскі (неадуш.)
марк-тве́наўскага (адуш.)		 марк-тве́наўскую марк-тве́наўскае марк-тве́наўскія (неадуш.)
марк-тве́наўскіх (адуш.)
Т. марк-тве́наўскім марк-тве́наўскай
марк-тве́наўскаю		 марк-тве́наўскім марк-тве́наўскімі
М. марк-тве́наўскім марк-тве́наўскай марк-тве́наўскім марк-тве́наўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лушпі́нне, ‑я, н., зб.

Разм. Тое, што і лупінне. Вярнуўшыся, Марк выцягнуў тол, паклаў яго ў кошык, зверху засыпаў бульбяным лушпіннем. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашмыгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Хутка і непрыкметна прайсці. Марк падышоў непрыкметна. Ценем прашмыгнуў міма акна, спыніўся ў сенцах, прыслухаўся. Васілеўская. Каля дзвярэй тоўпіліся дзеці, цікуючы, каб як прашмыгнуць у клуб за спінамі дарослых. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́дзіць, ‑га́джу, ‑га́дзіш, ‑га́дзіць; заг. зага́дзь; зак., што.

Разм. Забрудзіць нечыстотамі, адкідамі. Марк паскардзіўся Шурку, што паліцаі на пляжы мыюць коней і так загадзілі ўсё навокал, аж пакупацца нельга. Васілеўская.

загадзі́ць, ‑гаджу́, ‑го́дзіш, ‑го́дзіць; зак., каго.

Разм. Задобрыць чым‑н., выклікаць прыхільнасць. Будавацца трэба, дык трэба загадзіць ляснічага. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)