маржа́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
маржа́тнік |
маржа́тнікі |
| Р. |
маржа́тніка |
маржа́тнікаў |
| Д. |
маржа́тніку |
маржа́тнікам |
| В. |
маржа́тнік |
маржа́тнікі |
| Т. |
маржа́тнікам |
маржа́тнікамі |
| М. |
маржа́тніку |
маржа́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маржа́тнік, ‑а, м.
Памяшканне для маржоў у звярынцы або заасадзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
моржа́тник маржа́тнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)