мардабо́й, -ю, м. (разм.).
Бойка, калатня.
Пачаўся страшэнны м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мардабо́й
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мардабо́й |
| Р. |
мардабо́ю |
| Д. |
мардабо́ю |
| В. |
мардабо́й |
| Т. |
мардабо́ем |
| М. |
мардабо́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мардабо́й, -бо́ю м., прост. мордоби́тие ср., мордобо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мардабо́й, ‑ю, м.
Разм. Біццё па твары; мардабойства. Да якога-небудзь .. камандзіра-афіцэрыка нельга было даступіцца .. Ледзь хто чым не дагадзіў — бізуны і мардабой, не звяртаючы ўвагі хто гэта быў — жанчына ці стары. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мардабо́йства, ‑а, н.
Разм. Тое, што і мардабой. Салдаты былі азлоблены супроць мардабойства афіцэраў. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мордоби́тие прост., ср. и мордобо́й м., груб. мардабо́й, -бо́ю м., мардабо́йства, -ва ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пага́нства, ‑а, н.
Разм.
1. Нешта вельмі дрэннае. Не, браце, у гэтакім паганстве Я ўдзелу не прыму, вядома. Мардабой І сам не падтрымаю я ніколі, Ды і табе скандаліць не дазволю. Корбан.
2. Уст. Язычніцтва. [У вызначэнні вялікадня] з хрысціянствам сутыкнуліся рэшткі паганства, вера ў аднаўленне вясновай сілы бога-сонца. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)