ма́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ма́ра ма́ры
Р. ма́ры ма́р
Д. ма́ры ма́рам
В. ма́ру ма́ры
Т. ма́рай
ма́раю		 ма́рамі
М. ма́ры ма́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зане́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; занёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.

1. Далёка заехаць, заляцець, забегчы.

Коні занесліся ў чыстае поле.

2. Далёка зайсці ў думках, марах.

З. думкамі ў далёкія краіны.

|| незак. зано́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́льма, ‑ы, ж.

Прамысловая рыба сямейства ласосевых, якая водзіцца ў паўночных рэках і марах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярту́шка ’прыстасаванне для вымярэння хуткасці і кірунку плыні ў рэках і азёрах, марах і акіянах’ (БРС). Запазычана з рус. мовы, дзе вертушка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цярпу́г, церпуга, м.

Марская панцырная рыба, якая водзіцца ў Японскім, Ахоцкім, Берынгавым марах і ў Ціхім акіяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сніць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., каго-што.

Убачыць у сне, марах; сасніць. Усё, што высніў хлапчуком, Дарэшты спраўдзіў у паходах. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызвалі́цель, ‑я, м.

Той, хто вызваліў ці вызваляе каго‑, што‑н. Воіны-вызваліцелі. □ Сержант Амяллян Кручын у марах бачыў ужо сябе вызваліцелем родных мясцін, па якіх сумаваў усю вайну. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наяву́, прысл.

Тое, што і наяве. Я не на глобусе на ўроку, А бачу наяву Урал. Смагаровіч. Сягоння я не ў марах, наяву Магу дастаць для любай зорку з неба. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымро́іцца, ‑мроюся, ‑мроішся, ‑мроіцца; зак.

1. Уявіцца ў марах. Плывуць, як човен, сані. «Нібы ракою ў Астрахань», — прымроілася Ані. Вялюгін.

2. Прысніцца. Як добра, што можа такая сустрэча прымроіцца толькі ў сне! А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фантасмаго́рыя, ‑і, ж.

Кніжн.

1. Прывіды, вычварныя малюнкі, што бачацца чалавеку ў хваравітым стане. // Нешта нерэальнае, што існуе толькі ў марах, ва ўяўленні.

2. Фантастычныя карціны, фігуры, якія атрымліваюцца з дапамогай розных аптычных прыстасаванняў.

[Ад грэч. phantasma — прывід, здань і agoreuō — гавару.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)