маралі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маралі́зм
Р. маралі́зму
Д. маралі́зму
В. маралі́зм
Т. маралі́змам
М. маралі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маралі́зм, -му м. морали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маралі́зм, ‑у, м.

Схільнасць да маралізавання; маралізаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морали́зм маралі́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)