марака́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
марака́нка |
марака́нкі |
| Р. |
марака́нкі |
марака́нак |
| Д. |
марака́нцы |
марака́нкам |
| В. |
марака́нку |
марака́нак |
| Т. |
марака́нкай
марака́нкаю |
марака́нкамі |
| М. |
марака́нцы |
марака́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
марака́нка,
гл. мараканцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марокка́нка марака́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
марака́нцы, ‑аў; адз. мараканец, ‑нца, м.; мараканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мараканкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Марока.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)