маніё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маніё́к
Р. маніё́ку
Д. маніё́ку
В. маніё́к
Т. маніё́кам
М. маніё́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маніёк, -ку м., бот. манио́к, манио́ка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маніёк, ‑у, м.

1. Вечназялёная, трапічная кустовая расліна сямейства малачаевых, з карэнняў якога атрымліваюць муку.

2. Мука з карэнняў гэтай расліны.

[Ісп. manioca ад інд. mandihoca.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манио́к бот. маніёк, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)