манту́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

адз.
Н. манту́
Р. манту́
Д. манту́
В. манту́
Т. манту́
М. манту́

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манту́.

1. нескл., ж. Унутрыскурная проба для ранняй дыягностыкі туберкулёзу.

2. прым., нязм. Які мае адносіны да такой пробы.

Рэакцыя м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)