мантанья́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мантанья́р мантанья́ры
Р. мантанья́ра мантанья́раў
Д. мантанья́ру мантанья́рам
В. мантанья́ра мантанья́раў
Т. мантанья́рам мантанья́рамі
М. мантанья́ру мантанья́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мантанья́р м., ист. монтанья́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

монтанья́р ист. мантанья́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мантанья́ры, ‑аў; адз. мантаньяр, ‑а, м.

Рэвалюцыйна-дэмакратычная групоўка дэпутатаў Нацыянальнага Канвента ў час французскай буржуазнай рэвалюцыі 1789–1794 гадоў.

[Фр. montagnards ад montagne — гара. (Гэтыя дэпутаты сядзелі на верхніх скамейках у зале пасяджэнняў Канвента.)]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)