мантажы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які манціруе друкарскі набор, стэрэатыпы, клішэ.

|| ж. мантажы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мантажы́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мантажы́ст мантажы́сты
Р. мантажы́ста мантажы́стаў
Д. мантажы́сту мантажы́стам
В. мантажы́ста мантажы́стаў
Т. мантажы́стам мантажы́стамі
М. мантажы́сце мантажы́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мантажы́ст м. монтажи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мантажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па мантажу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монтажи́ст мантажы́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мантажы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мантажыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)