Ха́нты-мансі́йск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ха́нты-мансі́йск
Р. Ха́нты-мансі́йска
Д. Ха́нты-ма́нсійску
В. Ха́нты-мансі́йск
Т. Ха́нты-мансі́йскам
М. Ха́нты-мансі́йску

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ха́нты-Манси́йск г. Ха́нты-Мансі́йск, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мяра́нка ’невялікая яма, запозненая вадой’ (лях., Сл. Брэс.). Да прасл. тегпа (укр. мерена, мерёнька ’жабіна ікра’), якое з уграфін. моў. Параўн. хантыйск. марэн, мансійск. ма°рнэ ’ікра’, ’жабіны малькі’ (ЕСУМ, 3, 440).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сыро́к ’рыба пелядзь, Coregonus peled (Gmelin)’ (ЭПБ; віц., Грач.), параўн. рус. сыро́к ’тс’, ’від ласося’. Відаць, з рускай мовы; назва распаўсюджана пераважна ў Сібіры і выводзіцца з ханты-мансійск. sărəx, sorəx ’Coregonus vimba’ (Фасмер, 3, 820; Анікін, 517).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)