ма́ния ма́нія, -ніі ж.;
ма́ния вели́чия ма́нія вялі́касці;
ма́ния пресле́дования ма́нія прасле́давання.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́нія ж., мед., перен. ма́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ма́нія 1 ’псіхічны стан’, ’незвычайная цяга, слабасць да чаго-небудзь’ (ТСБМ). З польск. mania ’тс’ або з рус. мания (Крукоўскі, Уплыў, 88), якія з лац. mania < ст.-грэч. μανία ’шаленства’, ’захапленне, цяга’ < μαίνομαι ’шалею, вар’яцею’ (Брукнер, 322; Фасмер, 2, 569). Сюды ж манья́к, ст.-бел. маньякъ ’шалёны’, якое з с.-лац. maniacus ’тс’.
Ма́нія 2 ’здань, прывід’ (Ян.). Укр. манія́ ’тс’, рус. паўн., усх., перм. манья́ ’прывід (звычайна ў выглядзе старой кволай жанчыны)’, варон., паўд., зах. манья́к ’прывід, які з’яўляецца перад жнеямі’, тул. ’злы дух у выглядзе знічкі’. У выніку кантамінацыі мана́ (< мані́ць) і ма́нія 1. Гл. таксама маняя́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пресле́дование ср. прасле́даванне, -ння ср., перасле́даванне, -ння ср., перасле́д, -ду м.; (гонение) гане́нне, -ння ср.; (притеснение) уці́ск, -ку м., прыгнёт, -ту м.;
суде́бное пресле́дование судо́вае прасле́даванне (перасле́даванне, перасле́д);
ма́ния пресле́дования мед. ма́нія прасле́давання (перасле́давання);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)