манеўро́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
манеўро́вы |
манеўро́вая |
манеўро́вае |
манеўро́выя |
| Р. |
манеўро́вага |
манеўро́вай
манеўро́вае |
манеўро́вага |
манеўро́вых |
| Д. |
манеўро́ваму |
манеўро́вай |
манеўро́ваму |
манеўро́вым |
| В. |
манеўро́вы (неадуш.)
манеўро́вага (адуш.) |
манеўро́вую |
манеўро́вае |
манеўро́выя (неадуш.)
манеўро́вых (адуш.) |
| Т. |
манеўро́вым |
манеўро́вай
манеўро́ваю |
манеўро́вым |
манеўро́вымі |
| М. |
манеўро́вым |
манеўро́вай |
манеўро́вым |
манеўро́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манеўро́вы ж.-д. маневро́вый; (предназначенный для станционных манёвров — ещё) манёвренный;
м. дыспе́тчар — маневро́вый диспе́тчер;
м. параво́з — маневро́вый (манёвренный) парово́з
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манеўро́вы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да манеўра (у 4 знач.), прызначаны для манеўраў. Прагрукацеў міма манеўровы паравоз, цягнучы за сабою цыстэрны. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мане́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Перамяшчэнне баявых сіл з мэтай нанесці ўдар праціўніку.
Абходны м.
М. партызан.
2. перан. Прыём з мэтай ашукаць, перахітрыць каго-н.
Нескладаны м.
3. толькі мн. Тактычныя заняткі вялікай колькасці войск або флоту ва ўмовах, блізкіх да баявых.
Асеннія манеўры.
4. толькі мн. Перамяшчэнне вагонаў і паравозаў на чыгуначных пуцях пры састаўленні цягнікоў.
|| прым. манеўро́вы, -ая, -ае (да 4 знач.).
М. паравоз.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маневро́вый ж.-д. манеўро́вы;
маневро́вый парово́з манеўро́вы параво́з.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́сма, ‑ы, ж.
1. Некалькі нітак або валокнаў, складзеных удоўж. Пасма лёну, канапель. // Спец. Адна з частак, на якія дзеліцца маток пражы.
2. Пучок валасоў. Нэля моўчкі нахіліла галаву, пасма жаўтаватых валасоў упала на бледны лоб. Лупсякоў. Дома я застаю камлюкаватага, з сівымі пасмамі ў барадзе чалавека. Скрыган. // Пучок якога‑н. валакністага матэрыялу, шэрсці і пад. На каўняры растаў іней, і аўчына мокрымі доўгімі пасмамі ліпла да шчок. Пташнікаў. // перан. Пра што‑н., што прыняло выцягнутую прадаўгаватую форму; паласа чаго‑н. Пасма туману. □ Пасмы хмар збіраліся на небасхіле. Маўр. Пасмы святла заблудзіліся на аснежаным пляцы. Бядуля. У баку таварнай станцыі манеўровы паравоз пускаў пасмы дыму. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)